Stadet e zhvillimit psikoseksual sipas Frojdit:

Meqënëse Frojdi mësoi nga pacientët e tij që problemet e tyre buronin nga fëmijëria, ai zhvilloi një teori rreth formimit të personalitetit të të rriturit me anë të përvojës së hershme jetësore. Frojdi argumentoi se në cdo shkallë të jetës së fëmijës shtytja për kënaqësi qendërzohet rrotull një zone të vecantë të trupit; së pari goja, pastaj anusi dhe së fundi organet gjenitale. Të gjitha nxitjet e idit ai i etiketon lirshëm "seksuale" për të theksuar që përpjekjet e hershme për kënaqësi seksuale vijnë nga i njëjti rezervuar i energjisë psikike, sic vijnë edhe përpjekjet për seks gjenital. Frojdi përcaktonte 5 stade të zhvillimit psikoseksual të njeriut. Ai besonte se personaliteti i të rriturit formohet nga mënyra sesi zgjidhen konfliktet midis nxitjeve të hershme seksuale dhe kërkesave të imponuara nga shoqëria. Eshtë zgjidhja e këtyre konflikteve që me sa duket i jep formë personalitetit. Sipas tij një person që dështon për të zgjidhur ndonjë nga konfliktet, mund të fiksohet ose të mbyllet në një betejë psikologjike, që shprehet simbolikisht gjatë jetës. Tipare të vecanta të personalitetit varen nga shkalla e fiksimit në zgjidhjen e konflikteve.

• Stadi oral. Gjatë viteve të para të jetës, kënaqësia seksuale e fëmijës fokusohet te goja. Meqënëse thithja është e vetmja mënyrë për një foshnje që të marri ushqim, nuk është surprizë që ky aktivitet të jetë një aspekt i rëndësishëm i jetës së fëmijës. Por Frojdi argumentoi që për një fëmijë kuptimi i të thiturit shkon përtej plotësimit bazë të urisë. Thithja është burim i një kënaqësie intensive, kënaqësi e përputhshme me ato që kanë organet gjenitale seksuale për të rriturit. Sipas Frojdit kjo është arsyeja që ata thithin, kafshojnë dhe përtypin pothuajse cdo gjë që mund të futet në gojë. Fiksimi në stadin gojor mund të ndodhë për shumë arsye p.sh: kur një foshnje vazhdimisht provon ankthe mbi atë që ushqimi do të jepet ose do t'i hiqet,ai mund të mësojë se është totalisht i varur nga të tjerët. Ky mësim e con në një varësi pasive dhe mungesë pavarësie.
• Stadi anal. Ndodh gjatë vitit të dytë të jetës, kur fëmija fillon të zhvillojë kontrollin e vullnetshëm ndaj jashtëqitjes. Si rezultat ata ndjejnë kënaqësi seksuale kur i mbajnë brënda dhe i nxjerrin jashtëqitjet. Pastaj lind kërkesa për pastrim. Stërvitja për të bërë pastrimin në banjë sipas Frojdit është kyce sepse ajo është konflikti i parë në shkallë të gjërë midis impulseve të fëmijës dhe rregullave të shoqërisë. Në qoftë se ky konflikt nuk zgjidhet pëlqyeshëm,fiksacionet përsëri mund të ndodhin. Fëmijët që u nënshtrohen rregullave strikte dhe dënimeve mësojnë të shtypin komplet nxitjet për të defekalizuar në një mënyrë të lirë dhe të pëlqyeshme. Represioni i përsëritur i kësaj nxitjeje mund të rezultojë në formimin e tipareve të personalitetit që janë shumë të kundërta me ato të rastit sic është mosndalimi i nxjerrjes së fekaleve.Tipare,si të qënit i c'rregullt, ashpërsia mund te formohen si shprehje e zemërimit në përgjigje të taktikave ndëshkuese, që përdoren për të mësuar fëmijën të vishet e të zhvishet vetë gjatë këtij stadi.
• Stadi fallik .Ky stad fillon në moshën tre vjecare. Kënaqësia erotike e fëmjës fokusohet në masturbimin pra në vetëmanipulimin e organeve gjenitale. Thuhet se ky stad vecanërisht ka rëndësi në zhvillimin psikologjik sepse është periudha kur konflikti i Edipit supozohet që ndodh. Në formulimin e kompleksit të famshëm të Edipit, Frojdi tha se një djalë tërhiqet në mënyrë të paevitueshme seksualisht nga nëna. Në të njëjtën kohë ky djalë ka edhe ankthin e kastraksionit (tredhjes), ose një frikë inkonshiente, sepse babai do ta ndëshkojë duke i hequr penisin. Frojdi besonte gjithashtu se vajzat vuajnë prej zilisë për penisin që e kanë djemtë e ato nuk e kanë. Kompleksi i Elektrës sipas Frojdit është dëshira e vajzës për ta zotëruar seksualisht të atin dhe në këtë marrëdhënie të zëvendësojë nënën e saj. Kjo dëshirë e vajzës sipas Frojdit lind prej pakënaqësisë që ndjen vajza për trupin e saj jo të plotë (pa penis). Dhe fajin për trupin e saj deficitar e ka nëna. 
• Stadi latent. Nga mosha gjashtë vjeç ka një periudhë “latente” seksualisht të qetë në të cilën kurioziteti i mëparshëm fëminor për çështjet e seksit zëvendësohet nga kurioziteti për të gjithë ambientin e tij rrethues. Ai ndjek shkollën dhe shumë nga energjitë e tij shkojnë për të mësuar. Afërsisht në moshën dymbëdhjetë vjeç me hyrjen në pubertet fillon një ringjallje e interesave të tij seksuale. Në këtë kohë është duke u pjekur sistemi i tij i riprodhimit. Në këtë periudhë të stuhishme faktori qendror psikologjik i fëmijës është pasiguria. Shkaku i kësaj pasigurie është fakti që një trup plotësisht i pjekur fizikisht duhet të udhëhiqet nga një mendje pa eksperiencë. Fëmija ndjen nevojën të testojë dhe të provojë veten. Fillon një garë e madhe si pasojë e mëdyshjeve të fshehura që fëmija i ndjen në këtë kohë. Gjatë këtyre viteve ringjallet edhe kompleksi i Edipit.
• Stadi gjenital. Pjekja (maturimi), ose e ashtuquajtura “faza gjenitale” karakterizohet kryesisht nga njohja e vetes siguria dhe kapaciteti për dashuri prej të pjekuri. Kjo mënyrë sjelljeje bëhet e mundur ngaqë ai në këtë moment ka larguar atë që deri tani ishte kryesore, shqetësimin për veten. Të gjitha fazat e kënaqësisë seksuale pregjenitale qe përqendrohen kryesisht tek vetja janë ego- centriste. Ato janë narcistike, sepse i riu në këtë moshë është i shqetësuar për rritjen e tij, për ambientin e tij fizik dhe mendor. Vetëm kur ka arritur rritjen dhe është bërë i aftë për veten e tij, ai bëhet i zoti ta kthejë dashurinë nga vetja tek një tjetër.

We know from human imaging studies that certain parts of the brain are more or less active in risk-seeking people...

Neural circuits involved in making risky decisions identified:

New research sheds light on what's going on inside our heads as we decide whether to take a risk or play it safe. Scientists at Washington University School of Medicine in St. Louis located a region of the brain involved in decisions made under conditions of uncertainty, and identified some of the cells involved in the decision-making process.

The work, published July 27 in The Journal of Neuroscience, could lead to treatments for psychological and psychiatric disorders that involve misjudging risk, such as problem gambling and anxiety disorders.

"We know from human imaging studies that certain parts of the brain are more or less active in risk-seeking people, but the neural circuits involved are largely unknown," said Ilya Monosov, PhD, an assistant professor of neuroscience and senior author on the study. "We found a population of value-coding neurons that are specifically suppressed when animals make a risky choice."

Value-coding neurons are cells whose activity reflects the value of a stimulus -- in this study, the more juice that was offered to a monkey, the bigger the neurons' response. However, shortly before the subject made a risky choice, these neurons became suppressed.

The researchers also found a separate group of neurons that signal information about uncertainty after the choice but before the risky outcome.

As they go about their everyday lives, people often must choose between a safe option and a better, but riskier, option. Do you stay in a secure job or quit to start your own business? Do you keep $2 in your pocket or use the money to buy a lottery ticket?

When the system of evaluating risk goes awry, it can have a severe impact on people's lives. Maladaptive risky behaviors are a feature of compulsive gambling, bipolar disorder and attention deficit hyperactivity disorder. People with anxiety, on the other hand, err too far on the side of caution.

To study the neuronal circuits of risk taking, Monosov and colleagues gave rhesus monkeys -- whose brains are structured very similarly to ours -- a choice between a small amount of juice or a 50-50 chance of receiving either double that amount of juice or nothing at all. Over time, the amount of juice received under either condition would be the same, but one option was safe and the other risky.

It turns out rhesus monkeys like to live on the edge. The monkeys chose the risky option more often than the safe option. Moreover, the researchers found that a group of value-coding neurons in a part of the brain called the ventral pallidum were selectively suppressed when monkeys chose a risky option over a safe one. The ventral pallidum plays an important role in controlling levels of dopamine -- a molecule that transmits signals between neurons and makes us feel good.

"The ventral pallidum inhibits dopamine neurons, and suppression of this area during risky behavior may increase dopamine release," said Monosov, who is also an adjunct professor of biomedical engineering.

The results of the study may fit with observations showing an increase in risky behavior among people who take drugs that increase dopamine -- such as methamphetamine users and Parkinson's disease patients treated with L-dopa.

The study also found neurons in a nearby brain area called the medial basal forebrain became most active after the monkeys made a risky choice but before they learned the outcome of their choice -- juice or no juice. That part of the brain provides inputs to a wide network of cortical brain regions involved in learning and memory.

"It makes sense that choosing an uncertain option is an important part of learning," Monosov said. "When people are uncertain, they are driven to resolve the uncertainty. They approach the uncertain option, explore it, and learn from the outcome of their actions."

Modulating the medial basal forebrain by uncertainty could promote or influence learning. However, this remains to be tested.

Monosov now is studying whether temporarily turning off the ventral pallidum and the medial basal forebrain with targeted drug treatments affect the monkeys' risk preferences and the strategies they use to learn.

"There are no anatomically targeted treatments for psychiatric disorders associated with misjudging risk, such as pathological gambling and anxiety," Monosov said. "Now that we know where uncertainty is processed in the brain, we can start looking for ways to modulate it."

From: https://www.sciencedaily.com/releases/2016/07/160726221159.htm

Helping children with autism new communication skills...I realise the importance of understanding what he understands and...

Helping children with autism transfer new communication skills from home to school:

A University of Manchester-led study is testing whether an intervention with parents and teachers can help children with autism transfer newly acquired social communication skills from home into school.

Previous research found that a therapy to enhance parent-child communication in children with autism can help improve their social communication. However, it did not provide evidence that the benefit spread wider into the school environment.

Children with autism generally have difficulty generalising new skills from one context to another, and this represents a challenge in spreading the benefits of therapy into other aspects of everyday life and development.

Autism is a common developmental disorder, with a prevalence of around 1% of the population. Its estimated UK costs, for childhood autism, are greater than the costs associated with other conditions such as childhood asthma, diabetes or intellectual disability.

The 'Paediatric Autism Communication Trial-Generalised' (PACT-G) study, funded by Efficacy and Mechanism Evaluation Programme (a partnership between the MRC and NIHR), will test new ways to transfer the child's improving communication skills into the education setting. Aimed at 2-11 year olds, the study will look to extend the parent-child therapeutic model to work in education in parallel to working in the home.

It will assess the impact of the intervention across pre-school and middle childhood and compare outcomes with those from previous research. Its design will also enable the researchers to study the mechanism behind this transfer of skills across different settings, and highlight the most efficient means of helping children and families in this area.

University of Manchester Professor of Child and Adolescent Psychiatry and Honorary Consultant Psychiatrist at the Royal Manchester Children's Hospital, Jonathan Green is leading the project and said, "This project is an exciting opportunity for us to test an extension of our approach using video feedback with parents of young children with autism to include similar training of professionals working with the children in their education setting. If this kind of integrated approach proves to add value for children's development, then it will have important implications for service delivery in the future. The trial also gives us a unique opportunity to investigate how these children generalise skills across contexts -- an important and fundamental question in the developmental science of autism."

The research team will work with school staff using the same techniques they use with parents, as well as encouraging parents and Learning Support Assistants to communicate regularly together about goals and strategies. The aim is to generate a similar change in school to that generated with parents in the home.

Professor Green added, "We hope that these two effects will add together into a greater combined benefit for the child. This study is just beginning and we won't know the results for a few years, but it is part of an ongoing programme to look at the needs of children with autism at different ages and to see if we can get interventions that build on each other through development to improve the lives of these children and their families."

One parent taking part in the study said "I realise the importance of understanding what he understands and making my communication directly relevant to the context of the interaction. It's a real partnership where we discuss the meaning of his communication and I always go away understanding him so much better with insight."

From: https://www.sciencedaily.com/releases/2016/06/160622145202.htm

Thumb-sucking, nail-biting have a positive side: Kids less likely to develop allergies...

Children who are thumb-suckers or nail-biters are less likely to develop allergic sensitivities, new research has found.

And, if they have both 'bad habits', they are even less likely to be allergic to such things as house dust mites, grass, cats, dogs, horses or airborne fungi.

The research, published in the journal Pediatrics, was completed by researchers of New Zealand's Dunedin School of Medicine, assisted by professor Malcolm Sears of McMaster University's Michael G. DeGroote School of Medicine, and formerly from Dunedin.

"Our findings are consistent with the hygiene theory that early exposure to dirt or germs reduces the risk of developing allergies," said Sears, who is also a researcher for the Firestone Institute for Respiratory Health at McMaster and St. Joseph's Healthcare Hamilton. "While we don't recommend that these habits should be encouraged, there does appear to be a positive side to these habits."

The researchers were testing the idea that the common childhood habits of thumb-sucking and nail-biting would increase microbial exposures, affecting the immune system and reducing the development of allergic reactions also known as atopic sensitization.

The habits of thumb-sucking and nail-biting were measured in a longitudinal birth cohort of more than 1,000 New Zealand children at ages 5, 7, 9 and 11; and atopic sensitization was measured by skin-prick testing at 13 and 32 years old.

The researchers found 31 per cent of children were frequent thumb suckers or nail biters.

Among all children at 13 years old, 45% showed atopic sensitization, but among those with one oral habit, only 40% had allergies. Among those with both habits, only 31% had allergies. This trend was sustained into adulthood, and showed no difference depending on smoking in the household, ownership of cats or dogs; or exposure to house dust mites.

However, the study did not find associations between the oral habits and development of asthma or hay fever.

From: https://www.sciencedaily.com/releases/2016/07/160711092316.htm?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook